Stijn is 45 jaar en werkt al 12 jaar voor CELA, het Centraal Donorlabo dat onder andere de serologische en moleculaire tests op het bloed uitvoert. “Plus de tellingen van de bloedplaatjes, rode en witte bloedcellen én de bepaling van de bloedgroep”, vertelt Stijn.
GROOTSTE UITDAGING
“Elke dag ziet er in feite anders uit: we voeren heel wat testbepalingen uit en je staat vaak op een andere werkplek ingepland. Dat zorgt voor afwisseling. Bovendien kan er altijd iets mislopen, of één van de toestellen kan een defect ondervinden. De grootste uitdaging is daarom om op tijd klaar te zijn – 95% van het ingezamelde bloed van de dag voordien moet voor 13u getest zijn, om te kunnen verdelen onder de ziekenhuizen. Een goede dag is dus een dag zonder noemenswaardige problemen.”
AANGENAAMSTE ASPECT
“Ik vind de teamgeest onder onze collega’s wel heel aangenaam. Je werkt samen naar een goed resultaat toe en daarbij is het soms nodig mekaar te motiveren en natuurlijk heel goed samen te werken. Af en toe moet je al eens inspringen voor een collega, maar dat vormt nooit een probleem. Da’s fijn.”
GEMAKKELIJKSTE ASPECT
“Het gemakkelijkste aspect aan mijn job? De afwas! (lacht) Al moet je bij het schoonmaken van je materiaal ook wel opletten: we gebruiken gedemineraliseerd water, zodat er geen contaminatie door het leidingwater kan gebeuren. Ook daar is het dus toch ook nog zorgvuldig te werk gaan. Maar het is natuurlijk wel iets anders dan een toestel bedienen.”
BESTE MOMENT TOT NU TOE
“Zonder twijfel: de verhuis van Leuven naar Mechelen. Het testen moest kunnen blijven doorlopen in Leuven, terwijl ook de opstart in Mechelen vlot moest verlopen. Valideren van de nieuwe toestellen, het voorbereiden van de verhuis, … En dat zorgde uiteindelijk voor een naadloze overgang van de ene stad naar de andere, dankzij de flexibiliteit van iedereen op onze vloer. Dat gaf heel veel voldoening – want ’t was een serieuze inspanning!”
MINST FAVORIETE TAAK
“Soms is het wel een stukje routinewerk… Tot het dat niet meer is, natuurlijk. Elk moment kan er immers een defect optreden, of een resultaat is niet ok en dan moet je ingrijpen. Ik ben zelf heel technisch en heb me ook bijgeschoold in de werking van de apparaten die we gebruiken. Dat maakt dat we tijd en geld kunnen besparen: we moeten niet voor elk defect naar de leverancier bellen om het probleem te laten verhelpen.”
SPANNENDSTE MOMENT
“De nieuwe toestellen valideren is altijd wel even spannend. Je moet weten: er gelden echt wel strenge kwaliteitseisen en procedures voor de testen die worden uitgevoerd op het bloed. Logisch ook, want we kunnen ons geen fouten veroorloven. Daarom vond ik het zelf ook zo belangrijk om die technische kennis rond de toestellen op te bouwen. Dat is iets waarvoor ik uit eigen beweging heb gekozen, maar nog geen moment spijt van heb gehad.”
MEEST CONTENT MET…
“Ik heb mijn eigen functie zelf kunnen vormgeven. Er is ruimte voor eigen inbreng en de communicatie verloopt ook heel transparant. Je hebt dus zeker gelegenheden genoeg om zelf aan te brengen wanneer je iets extra zou willen doen, of wanneer er ergens iets schort.”
DIT DOE IK HET LIEFST
“Ik vind het fijn om ervaringen te delen. Van mekaar bij te leren. ’t Klinkt cliché, maar ik ben wel een teamplayer. Ik haal heel veel energie uit het contact met mijn collega’s, uit het mekaar motiveren en de hechte band die je met mekaar kan opbouwen.”
PLEZANTSTE MOMENT
“Dat zal geweest zijn toen één van mijn collega’s “al zwemmend” voorbij de vergaderruimte gerold kwam op zijn bureaustoel (lacht). Er kan al eens gelachen worden op onze vloer. Al is het merendeel van de tijd natuurlijk wel serious business: onze procedures en het kwaliteitssysteem eisen absolute nauwkeurigheid. Dan is ’t dus allemaal iétsje serieuzer.”
MEESTE CONCENTRATIE NODIG BIJ…
“Ik heb nogal de neiging om overal bij te springen waar ik kan. Omdat ik graag anderen help – daarom zit ik hier ook wel goed bij Rode Kruis-Vlaanderen (lacht). Voor mij is het soms dus nodig om te focussen op mijn eigen taken, in plaats van anderen te veel te willen helpen. Het is tenslotte heel minutieus werk dat je moet leveren! Op het einde van de dag moet je ervoor zorgen dat je elk vrijgegeven bloedproduct ook aan je kind zou willen geven. Die vraag houdt je focus scherp.”
